4 sierpnia 1981 r. Młodzieżowy Ruch na Rzecz Przeciwdziałania Narkomanii MONAR został oficjalnie zarejestrowany, uzyskując osobowość prawną. Dzisiaj mijają 43 lata od tego wydarzenia!

Lato 1981 roku było przełomowe dla ruchu antynarkotykowego w Polsce. Coraz liczniejsze reakcje na list otwarty warszawskich licealistów zwracały uwagę na potrzebę systemowych działań przeciwko narkomanii. Prasa, radio i telewizja szeroko opisywały problemy zawarte w podpisanym przez 1570 uczniów liście, a zwolenników nowego młodzieżowego ruchu antynarkotykowego przybywało.

Kluczową rolę w powstaniu i rozwoju naszego stowarzyszenia odegrał oczywiście Marek Kotański, który już w październiku 1978 roku powołał do życia pierwszą społeczność terapeutyczną – Dom Monaru w Głoskowie . W wywiadzie dla „Życia Warszawy” podkreślał konieczność stworzenia całego systemu oddziaływań profilaktycznych i resocjalizacyjnych, szkolenia nauczycieli oraz utworzenia nowych ośrodków na wzór Głoskowa. Jego wizja i determinacja były inspiracją dla wielu osób zaangażowanych w działania MONAR-u.

Przedstawiciele Ruchu MONAR odbywali liczne spotkania z młodzieżą, rodzicami i nauczycielami, promując ideę niesformalizowanego, młodzieżowego ruchu na rzecz przeciwdziałania narkomanii. Pojawił się pomysł zawiązania stowarzyszenia i projekt statutu. Postulowano rozszerzenie działalności Ruchu na cały kraj i utworzenie nowych ośrodków.

4 sierpnia 1981 roku MONAR został oficjalnie zarejestrowany jako stowarzyszenie. Dzięki temu możliwe było funkcjonowanie systemu leczenia poza strukturą ówczesnej służby zdrowia, niemniej jednak dofinansowywanego przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej. Mimo to zachowywał autonomię w działaniu, mniej sformalizowany w relacjach, tworzący autorskie programy pomocy uzależnionym, nazywany „wolną republiką MONAR” koncentrującą się na udzielaniu pomocy osobom potrzebującym pod hasłem „dawania siebie innym”.

Pierwsze lata istnienia MONAR-u opierały się na działaniach wąskiej grupy profesjonalistów i rodzin osób uzależnionych. Dzięki dynamicznemu wzrostowi liczby członków i sympatyków w latach 1982-1990, ruch przeszedł intensywną profesjonalizację. Liderzy MONAR-u, pod przewodnictwem Marka Kotańskiego, przechodzili intensywne szkolenia, formując warstwę profesjonalnych działaczy i personelu.

Dzisiaj, patrząc wstecz na te pionierskie lata, jesteśmy dumni z naszych korzeni i tego, jak daleko doszliśmy. Dzięki wsparciu i zaangażowaniu społeczności, kontynuujemy naszą misję przeciwdziałania narkomanii i pomagania tym, którzy najbardziej tego potrzebują.