Stowarzyszenie MONAR, jako organizacja świadcząca pomoc osobom uzależnionym od narkotyków, z zadowoleniem przyjmuje wszelkie inicjatywy legislacyjne mające na celu umożliwienie, bądź ułatwienie leczenia osobom uzależnionym i nadużywającym środków odurzających oraz pozwalające na pełną ich resocjalizację. Zapisy nowelizacji akcentujące potrzebę leczenia osób uzależnionych są więc z naszego punktu widzenia słuszne i godne poparcia.

Jednocześnie uważamy (co wyraziliśmy w naszej opinii sformułowanej podczas prac nad nowelizacją ustawy), że prawo powinno być na tyle jednoznaczne i jasne, aby stanowiło wykładnię dla podmiotów zajmujących się profilaktyką i wychowaniem młodzieży. Praktyka pokaże, jak na młodych ludzi eksperymentujących z narkotykami wpłynie świadomość możliwości uniknięcia kary za posiadanie niewielkiej ilości substancji odurzających.
Zmiany w ustawie, przyjęte przez Sejm 1 kwietnia 2011 r. budzą zarówno nasze nadzieje, jak i obawy. Bez wątpienia należy zgodzić się ze stwierdzeniem, że chorych trzeba przede wszystkim leczyć. Z drugiej strony pojawiają się pytania: o mechanizmy służące dokonaniu oceny stopnia uzależnienia osób posiadających wymienione w ustawie ilości substancji odurzających i o zakres niektórych pojęć, zastosowanych w nowelizacji (np. substancji na własny użytek). Od funkcjonowania tych mechanizmów i interpretacji pojęć zależeć będzie ocena skuteczności przyjętych rozwiązań. Stowarzyszenie MONAR będzie z uwagą śledzić wpływ nowelizacji ustawy na realizację zadań z zakresu przeciwdziałania narkomanii.
w imieniu Zarządu Głównego Stowarzyszenia MONAR
Jolanta Łazuga-Koczurowska, przewodnicząca ZG