MONAR, Caritas Diecezji Kieleckiej, Pomorskie Forum na rzecz Wychodzenia z Bezdomności oraz Towarzystwo Pomocy im. Św. Brata Alberta zorganizowały w Warszawie, w dniach 9-11 kwietnia, debatę pt. „Cztery kąty bezdomności”. Przedstawiciele partnerstw lokalnych oraz zaproszeni goście pracowali w zespołach tematycznych zajmujących się różnymi aspektami bezdomności.

Debatę zorganizowano w ramach Projektu systemowego 1.18 „Tworzenie i rozwijanie standardów usług pomocy i integracji społecznej”. Poszczególne obszary tematyczne, którym poświęcona była dyskusja, to zdrowie, mieszkalnictwo i pomoc doraźna, streetworking oraz praca socjalna.

Pierwszy dzień debaty był poświęcony tematyce zdrowia. Panel ekspercki oraz warsztaty prowadziło Stowarzyszenie MONAR. Pracę warsztatową poprzedziły wystąpienia ekspertów przedstawiających problematykę zdrowia w kontekście działań prewencyjnych, działań wspomagających osoby bezdomne wymagające specjalistycznej pomocy oraz działań interwencyjnych związanych z usługami w placówkach ochrony zdrowia.

W trakcie debaty wypracowano szereg rekomendacji wartych uwzględnienia w dotyczącej zdrowia części Gminnego Standardu Wychodzenia z Bezdomności. Zwrócono uwagę m.in. na konieczność oddziaływań prewencyjnych w stosunku do zagrożonych bezdomnością osób z zaburzeniami psychicznymi, szczególnie mieszkających samotnie. Ponadto zasygnalizowano potrzebę włączenia do programów nauczania na studiach medycznych problematyki bezdomności.

Wiele uwagi poświęcono tematyce pomocy doraźnej, jako łącznika pomiędzy placówkami ochrony zdrowia a systemem pomocy osobom bezdomnym. Podkreślono konieczność rozszerzenia oferty takiej pomocy, która powinna obejmować w większym niż obecnie stopniu np. łaźnie oraz system informacji i zabezpieczania miejsc dla osób po pobycie w szpitalach.

Wśród poruszanych tematów była także powracająca w dyskusjach na temat pomocy osobom bezdomnym potrzeba usprawnienia procedury przyznawania uprawnień do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych. Zdaniem uczestników części debaty poświęconej zdrowiu, dobrym rozwiązaniem byłoby wskazanie jako podmiotu odpowiedniego do prowadzenia postępowania w tej sprawie gminy lub ośrodka pomocy społecznej właściwych dla miejsca pobytu osoby bezdomnej, a nie jak w tej chwili dla miejsca jej ostatniego zameldowania.

Wnioski z prac zespołów roboczych znajdą odzwierciedlenie w ostatecznym kształcie Gminnego Standardu Wychodzenia z Bezdomności.